تشکیل آنتی بادی در طول بارداری

آنتی بادی ها پاسخ بدن بر علیه و در برابر اجسام خارجی می باشند. تشکیل آنتی بادی در خون می تواند چندین خطر را برای جنین متولد نشده ی شما در پی داشته باشد.
سیستم ایمنی بدن به شیوه ی جالبی کار می کند. این سیستم نگهبان بدن ما بوده به گونهای که هیچ جسم خارجی نمی تواند به سیستم ایمنی بدن نفوذ کند. حتی در صورتی هم که این اجسام نفوذ کنند، مجموعه ای از آنتی بادی ها آماده ی حمله به جسم خارجی هستند. موادی که باعث تحریک تشکیل آنتی بادی می شوند، آنتی ژن نام دارند. این مواد می توانند هر چیزی را از جمله باکتری، ویروس، گرده و یا سم باشند. حتی خون شخص دیگر نیز می تواند باعث تشکیل آنتی بادی در بدن ما گردد. با این حال، تشکیل آنتی بادی ها در خون همیشه مطلوب نیست. این آنتی بادی به ویژه در طول دوران بارداری تحت شرایط خاصی، خطرناک است. قبل از این که ما به صورت عمیق تر ارتباط بین آنتی بادی های خون و بارداری را همراه با عملکرد سیستم ایمنی مورد بحث قرار دهیم، اجازه بدهید در رابطه با هر کدام از آن ها اطلاعاتی را به دست آوریم.
آنتی بادی در خون
آنتی بادی ها اساسا پروتئین هایی با ساختار معمولی Y شکل هستند که شامل دو زنجیره ی سبک و دو زنجیره ی سنگین می باشد. هر بازو شامل یک زنجیره ی سبک و یک زنجیره ی سنگین می باشد. پروتئین موجود در راس آنتی بادی تعیین کننده ی نوع خاصی از آنتی بادی می باشد. برای هر آنتی ژن، بدن یک آنتی بادی مربوط به آن را تولید می کند، به طوری که آن ها یک آرایش قفل – کلید را تشکیل می دهند. میلیون ها آنتی بادی در بدن وجود دارد. آن ها واکنش ایمنی قوی را بر علیه عفونت های ناشی از سرماخوردگی و آنفولانزا ارائه می دهند. آنتی ژن ها و آنتی بادی ها نیز اساس ایمن سازی را تشکیل می دهند که در آن بدن عمدتا در معرض آنتی ژن قرار دارد، به طوری که این آنتی ژن می تواند آنتی بادی های مربوطه را تولید کند. زمانی که این آنتی بادی ها تشکیل می شوند، آن ها می توانند نوع آنتی ژنی که باعث ایجاد آن ها شده را به یاد آورند. در آینده، اگر بدن در معرض همان آنتی ژن قرار گرفت، بدن شما می تواند به آسانی با آن مقابله کند.
پیامدهای تشکیل آنتی بادی در طول دوران بارداری
معمولا جریان خون مادر و جنین بدون مخلوط شدن خون آن ها جدا می باشد. در موارد نادر، مقدار کمی از خون جنین ممکن است با خون مادر مخلوط شود. در این مورد، سیستم ایمنی بدن مادر ممکن است خون نوزاد را به عنوان یک ماده ی خارجی در نظر گرفته و یک حمله ی آنتی بادی را بر علیه آن انجام دهد. برخی اوقات، آنتی بادی های خاصی ممکن است از قبل در بدن مادر وجود داشته باشد که به سرعت این خون خارجی را تشخیص دهد. این تاثیر هنگامی که مادر Rh منفی و جنین Rh مثبت باشد، بارزتر می باشد. بارداری اول ممکن است با تشکیل نشدن آنتی بادی در طول بارداری، نسبتا امن تر باشد. با این حال، این آنتی بادی ها به احتمال زیاد در هنگام زایمان هنگامی که احتمال اختلاط خون مادر و جنین بالا باشد، تشکیل می شود. این امر می تواند برای حاملگی های بعدی مضر باشد. اگر آنتی بادی ها خون جنین را تشخیص دهند و یک آنتی ژن را بر علیه آن تولید کنند، آن ها می توانند سلول های قرمز خون جنین را از بین ببرند که ممکن است منجر به کم خونی شدید شود. خطرات ناشی از آنتی بادی ها با پیشرفت بارداری افزایش می یابد.
راه حل تولید آنتی بادی در طول حاملگی
ضد – D ایمنوگلوبولین به زنان با خون Rh منفی که ممکن است حامل یک جنین با خون Rh مثبت باشد، تزریق می شود. این تزریق مانع از تشکیل آنتی بادی در خون مادر می شود. اگر حاملگی پرخطر باشد، به طوری که آنتی بادی ها قبلا در خون مادر وجود داشته باشد، شما ممکن است مجبور باشید این تزریق را چند بار انجام دهید. بسیاری مواقع، پزشکان در صورتی که جنین به اندازه ی کافی بالغ شده باشد، عمل سزارین را در طول دوره ی سه ماهه ی سوم انجام می دهند. این کار از حمله ی آنتی بادی به جنین در حاملگی بعدی جلوگیری می کند.
به یاد داشته باشید که هر بارداری خطر تولید آنتی بادی ها را افزایش می دهد. از این رو، در صورتی که آزمایش وجود آنتی بادی در طول بارداری شما مثبت باشد، باید اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید.